Ondanks dat ik altijd tijd tekort heb, zal ik niet snel in een burn-out terecht komen. Ik haast me namelijk niet vaak. Dit komt vooral door het feit dat haast een negatieve invloed heeft op mijn hand-oog-coördinatie en ik dan dus snel dingen stuk maak.
Ik merk echter dat heel veel mensen om mij heen wel vaak haast hebben. Toen ik een keer ‘haast moest maken’ realiseerde ik me pas echt, waarom je met haast niet kunt genieten. En ik vond het wel een mooie metafoor.
De haastige moeder en de peuter die aan de winkelwagen hangt
Op maandagmiddag doen Anna en ik altijd de wekelijkse boodschappen. En dat is heel erg gezellig. Ik vind het nu al jammer dat we dit straks – als ze hele dagen naar school moet – moeten opgeven. Ze helpt dan graag mee, pakt spullen of ze trekt aan de kar en dan zingt ze vrolijk: “Treintje ging uit rijden, van Amsterdam naar Rotterdam”. Kortom, altijd erg relaxt en gezellig. Ik trek er ook altijd ruim de tijd voor uit.
Totdat we een keer haast hadden, omdat we erna met iemand hadden afgesproken. Toen werd een gezellig middagje winkelen een ware hel. En hel waar heel veel mensen dagelijks in zitten.
Je kunt namelijk zelf wel snel willen, anderen werken daar eigenlijk nooit aan mee. Het kan een kind zijn, een afspraak, iemand die terug zou bellen, je partner en wat te denken van je computer? Er is altijd wel iemand die minder haast heeft dan jij.
Lees ook: Belang van routine (voor het hele gezin)
Vertraging
In de supermarkt heb je onder meer te maken met de volgende tegenslagen:
- Straatkrantjesverkopers die totaal ongewild je aandacht vragen
- Andere klanten wie in de weg lopen en altijd nét bij hetzelfde rek moeten
- Een peuter die aan de kar hangt. Echt hangt, de h-e-l-e tijd.
- Een bekende die wil kletsen
- Een cassière die niet opschiet
Normaal gesproken zijn al die vertragende factoren geen probleem, die extra tijd kun je inplannen. Als je die tijd dus niet hebt, dan is het één grote frustratiebom, met een zeer onbevredigend resultaat en een onredelijk mens.
Ik krijg dan namelijk de neiging om Anna hiervan de schuld te geven.
En dat is natuurlijk helemaal onterecht, want die andere factoren kan zij niks aan doen. Maar het frustreert, omdat je denkt dat als zij nou niet zo aan de kar trekt, dat je dan minder stress zou hebben. Je kind of partner zijn sowieso altijd de makkelijkste doelwit om frustraties op kwijt te kunnen
Terwijl er eigenlijk maar één iemand schuld heeft aan die frustratie, namelijk ik. Want ik had de boodschappentijd ruimer moeten inschatten.
Lees ook: De ideale boodschappenlijst
Geen tijd om te genieten
En zo zou ons leuke wekelijkse uitje dus een wekelijks drama worden als ik haast had. Net zoals onze gezellig ochtendritueel, doucheritueel en onze ritjes met de fiets ook allemaal vreselijk zouden zijn. Terwijl ik nu – relaxt – van al die momenten geniet.
Haast maakt meer kapot dan je lief is.
Heb jij wel eens haast? En wat doe je daar dan aan?
Lees ook: Te veel… of te weinig prikkels?